تولید یک مولکول ضدچاقی توسط باکتریهای خاص روده ای
محققان نوعی از باکتریهای روده ای را با تغییر ژنتیکی طوری برنامه ریزی کردند که قادر است در حین متابولیسم طبیعی بدن، مولکولی را تولید کند که گرسنگی را مهار نماید. دادن آب حاوی این نوع باکتری به موشهای آزمایشگاهی سبب گردید مقدار مصرف غذای آنها کاهش یافته و چربی کمتری را در بدن خود ذخیره نمایند و حتی زمانیکه با رژیم های پرچرب تغذیه می شوند از ابتلا به دیابت محافظت گردند. نتایج این تحقیق دردویست وچهل ونهمین نشست ملی انجمن شیمی آمریکا ارائه گردید.
چاقی خطر ابتلا به بیماریهای مختلف از جمله بیماری قلبی، سکته ی مغزی، دیابت نوع 2 وبرخی انواع سرطان را افزایش می دهد. از هر سه فرد آمریکایی یک نفر به چاقی مبتلا می باشد و تلاش برای توقف این اپیدمی همچنان ناموفق مانده است.
تغییرات شیوه ی زندگی و مصرف دارو معمولاً به کاهش وزن متوسطی می انجامد و اکثر افراد با وجود انجام این روشها موفق نبوده به وزن قبلی خود بازمی گردند. در سالهای اخیر مطالعات زیادی دراین باره بروی جمعیتهای میکروبی ساکن در روده که ممکن است فاکتوری کلیدی درتعیین خطر چاقی وبیماریهای مرتبط با آن باشد، انجام شده است. این مطالعات نشان می دهد تغییرمیکروبیوم روده استراتژی مناسبی برای بازگرداندن سلامت به این افراد است.
یکی از مزایای پزشکی میکروبی مدت زمان تاثیر آنها است، هدف پرفسور Daviesبرای ابداع یک روش درمانی باکتریایی تولید باکتریهایی است که حداکثر 6 تا یکسال در روده زندگی می کنند و قادر به تحویل دارو به بدن در طی این مدت هستند. این روش درست در نقطه ی مقابل داروهای کاهش وزن است که نیاز به مصرف روزانه ی دارو دارد و معمولاً افراد تمایل به خوردن این داروها در زمان طولانی ندارند.
پرفسور دیویس می افزاید: ما نیاز به استراتژیهایی داریم که بیمار از بیاد سپردن زمان خوردن قرص (بصورت هر چند ساعت یکبار) بی نیاز شود.
پرفسور دیویس وهمکارانش در دانشگاه Vanderbiltاز مولکول NAPEsیا N- استیل فسفاتیدیل اتانول آمین به عنوان مولکول درمانی استفاده کردند. این ماده در روده ی کوچک پس از صرف غذا تولید می شود و بسرعت به N-استیل اتانول آمین تبدیل می گردد N-استیل اتانول آمین نوعی لیپید سرکوب کننده ی قوی اشتها است.
محققان با دستکاری ژنتیکی، سویه ای از باکتریهای پروبیوتیک ساختند که قادرند چربیهای NAPEsتولید کنند. سپس این باکتریها را به آب آشامیدنی موشهایی که با رژیم پرچرب تغذیه می شدند، افزودند. این موشها بدلیل نوع تغذیه اشان به چاقی مبتلا شده وعلایم دیابت و کبد چرب را داشتند.
از مقایسه ی این موشها با موشهای گروه کنترل که آب ساده مصرف کرده بودند، مشخص گردید درطی 8 هفته درمان، 15درصد از وزن موشهای گروه آزمایش کاهش یافته است. علاوه براین، متابولیسم گلوکز و وضعیت کبد آنها نسبت به گروه کنترل بهبود یافته بود. 12 هفته پس از اتمام درمان موشهایی که باکتریهای درمانی دریافت کرده بودند نسبت به گروه کنترل لاغرتر و کم وزن تر شدند.
با آزمایشات بیشتر، گروه دکتر دیویس دریافت درمان با باکتریهای درمانی برای موشهایی که فاقد آنزیم تبدیل NAPEsبه NAEsهستند کمکی به لاغر شدن آنها نمی کند اما دادن باکتریهای سازنده ی NAEsموجب لاغر شدن این موشها میگردد.
دکتردیویس میگوید: این نتایج نشان می دهد استفاده از باکتریهای سازنده ی NAEsبهترین روش برای کارآزمایی های بالینی نهایی است، بخصوص برای برخی از افرادیکه مقادیر زیادی آنزیم تبدیل کننده ی NAPEsبه NAEs تولید نمی کنند، بسیار مناسب است، ما تصور می کنیم این نوع از باکتری درانسان بسیار خوب عمل خواهند کرد.
پرفسور دیویس می گوید: مانع اصلی برای آغاز کارآزمایی بالینی در انسان، خطر بالقوه ی انتقال این باکتریهای خاص به سایرین از طریق مدفوع است و ما نمی خواهیم افراد بطور غیرعمد و بدون دانش با این باکتریها در تماس قرار گیرند، بخصوص به این علت که ممکن است کودکان یا افراد سالخورده یا کسانیکه به بیماریهای خاصی مبتلا هستند درمعرض باکتریهای سرکوب کننده ی اشتها قرار گیرند، بنابراین ما در حال کار بروی تولید باکتریهایی از طریق اصلاح ژنتیکی هستیم که بطورقابل توجهی توانایی انتقال درآنها کاهش یافته باشد.
منبع:
www.sciencedaily.com/releases/2015/03/150322080206.htm